Çfarë na tregon pasqyra?
Çfarë ndodh kur shohim veten në pasqyrë? Çfarë na tregon ajo fytyrë që na vështron nga ana tjetër? A është ajo një reflektim i jashtëm i asaj që duam të shfaqim, apo një pasqyrë e shpirtit tonë të brendshëm?
Kjo pyetje më shoqëron shpesh, dhe çdo herë gjej një përgjigje të re, ndoshta më të vështirë për t’u pranuar. Me kalimin e viteve, fytyra që shohim bëhet një pasqyrë e zgjedhjeve tona, guximit dhe frikës sonë, e madhështisë dhe dobësive tona.
Fytyra e vetes dhe fytyra e botës
Në njëfarë mënyre, ne të gjithë jemi artistë të fytyrës që mbajmë. Çdo vendim që marrim, çdo fjalë që themi, çdo veprim që kryejmë është një gdhendje e re në këtë portret. Dhe si çdo artist, edhe ne ndonjëherë bëjmë gabime – disa linja të forta që do të donim t’i fshihnim, disa hije që nuk e përfaqësojnë atë që kemi dashur të tregojmë.
Por çfarë ndodh kur kjo ide nuk është thjesht personale? Po sikur të mendojmë për shoqërinë si një fytyrë kolektive? Ajo që shohim në botën tonë – politikanët që zgjedhim, artin që krijojmë, mënyrën si trajtojmë njëri-tjetrin – është një pasqyrë e shpirtit tonë të përbashkët. Nëse shoqëria jonë është e thyer, atëherë është e drejtë të pyesim: A jemi edhe ne, si individë, përgjegjës për këtë thyerje?
Fuqia dhe përgjegjësia jonë
Ne kemi prirjen të kërkojmë fajtorë jashtë vetes, por sa shpesh e shohim veten në këtë proces? A kemi mbrojtur ndonjëherë padrejtësinë me heshtjen tonë? A kemi pranuar kompromiset e vogla që çojnë në probleme më të mëdha?
Një fytyrë e drejtë nuk lind vetvetiu. Ajo është rezultat i përpjekjes së përbashkët – një mozaik i mijëra zgjedhjeve të vogla që bëjmë çdo ditë. Nëse shoqëria ka fytyrën që meriton, atëherë edhe ne, si individë, kemi një rol të pashmangshëm në formësimin e saj.
Të shohim veten përtej pasqyrës
Fytyra jonë, shpirtërore dhe shoqërore, është gjithashtu një pasqyrim i marrëdhënieve tona me të tjerët. Sa ndershmëri japim? Sa dashuri shpërndajmë? Nëse duam të shohim një pasqyrë më të ndritur, duhet të fillojmë të ndriçojmë botën përreth.
Por kjo nuk do të thotë që duhet të jemi perfektë. Të gjithë bëjmë gabime, dhe kjo është në rregull. E rëndësishme është të njohim gabimet tona dhe të punojmë për t’i korrigjuar. Siç thotë një shprehje: “Gjithçka që duhet për të ndryshuar botën është një zemër që nuk ndalet kurrë së përmirësuari.”
Një thirrje për reflektim
Kur shihni veten në pasqyrë sot, mos kërkoni thjesht linjat e jashtme. Shikoni më thellë. Çfarë thotë kjo fytyrë për zgjedhjet tuaja, për vlerat tuaja, për dashurinë dhe kujdesin që shpërndani? Dhe nëse ndonjëherë ndjeni se ajo që shihni nuk është ajo që dëshironi, kujtoni këtë: Pasqyra nuk është fundi – ajo është fillimi i një ndryshimi.
Në fund, fytyra që meritojmë nuk është vetëm ajo që shfaqim jashtë, por ajo që ndërtojmë brenda vetes dhe në botën përreth. Çdo ditë, çdo mendim dhe çdo veprim është një gur tjetër në këtë portret. Le ta ndërtojmë me kujdes dhe përkushtim. Sepse, në fund, fytyra jonë është ajo që lëmë pas – një trashëgimi që do të flasë për ne kur të mos jemi më.
Ajo që zgjedhim të jemi sot do të jetë ajo që bota do të shohë nesër.
Autori: Refet Tahiri
Lajmi është publikuar nga RT Balkan për ju.